Kolejny z odkurzonych tekstów (pochodzący z 2012r.) - zapraszam:
Kim Nowak - Wilk – recenzja
To płyta naszpikowana różnorodnymi aluzjami kulturowo-muzycznymi. Słychać w tej muzyce nie tylko echa The Black Keys, ale przede wszystkim dźwiękowe klimaty silnie związane z twórczością genialnego, polskiego, bluesowego prekursora - grupy Breakout. Postacie, które mogą się objawić słuchaczowi tych wilczych tworów to m.in. Tom Waits (przykładowo w „Nocy”) czy Quentin Tarantino – serio, myślę, że gdyby Quentin planował nagrać kolejnego Grindhouse’a to mógłby być zainteresowany którymś z kawałków „Wilka”, choćby otwieraczem, zatytułowanym „Lodowiec Gigant”.
Dużo na tej płycie dobrych, sprawdzonych chwytów i riffów. Czuje się ten brudny, garażowy klimat, jest groove, są konkretne, głębokie uderzenia w perkusję, jest zmienne tempo, energia, styl. Właśnie styl i rodzaj charyzmatycznej aury wokół tej muzyki, najbardziej mnie przekonują.
Boski wstęp do „Skrzydeł”, kojarzący się z utworem „Brave New World” Motörhead – kupiłem od razu. A żeby było zabawniej, w oldschoolowym „Prosto W Ogień” śpiewa gościnnie Izabela Skrybant-Dziewiątkowska, to taka sympatyczna pani, która udziela się w zespole znanym i chętnie słuchanym – podejrzewam jednak, że głównie przez starsze pokolenia - mianowicie Tercecie Egzotycznym. Sam utwór wypada naprawdę dobrze, a pani Izabela może da się lepiej poznać młodej publice, dzięki współpracy z braćmi Waglewskimi.
Ojciec tychże, pan Wojciech pewnie jest usatysfakcjonowany robotą synów, szczególnie że sam wraz z Voo Voo wydał w tym roku (2012) - „Nową Płytę”. „Wilk” wypuszczony przez grupę Kim Nowak to muzyczne zwierzę - nieokiełznane, drapieżne, mięsożerne, ba, padlinożerne, lubiące się wytarzać w piasku lub garażowym kurzu i czerpać z tego, nie lada przyjemność. Wyobrażacie je sobie? To teraz posłuchajcie…
8/10
Kim Nowak
Wilk
Wilk
Rok: 2012
Wydawca: Universal Music Polska
Fot. Materiały prasowe.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz